Biografie Harcerskie
Stanisław Bussler urodził się 21 marca 1903r. w Niestronnie (gmina Mogilno) i był synem Maksymiliana i Agnieszki z domu Mikołajczak. Edukację rozpoczął w szkole ludowej w miejscu urodzenia. Gdy wybuchła I wojna światowa i ojciec poszedł na wojnę, młody Stanisław zajmował się gospodarstwem rolnym - utrzymując rodzinę. Po powrocie ojca z wojska przez 4 lata uczył się w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Koźminie Wielkopolskim.
Seminarium w Koźminie (mieściło się w zamku),
gdzie przez 4 lata uczył się Stanisław Bussler
To w Koźminie musiał Stanisław Bussler wstąpić do harcerstwa. Pierwsze drużyny na tym terenie powstały już w 1916r. zaś przy Seminarium działała Męska Drużyna Harcerska im. Hugona Kołątaja. Wiele wskazuje na to, że Bussler był jej członkiem.
By zarobić na możliwość nauki w Koźminie w czasie wakacji w 1920r. Bussler pracował w registraturze Starostwa w Koźminie. W czasie przerwy zimowej wyjechał po raz pierwszy na Górny Śląsk i od połowy lutego do końca marca - współpracował z Wydziałem Kulturalnym Polskiego Komitetu Plebiscytowego w Bytomiu jako dyrygent Kół Śpiewaczych (jak pisał w swoim życiorysie - potrafił grać na prawie każdym instrumencie).
Mimo, że w czerwcu 1921r. Bussler otrzymał promocję do klasy 5, ze względu na problemy finansowe nie mógł kontynuować nauki w Seminarium. Pojechał więc do do Poznania i rozpoczął tam pracę w Urzędzie Skarbowym będąc urzędnikiem kontraktowym, zaś rok później (1922r) został przeniesiony do Jarocina Wielkopolskiego, gdzie także pracował w skarbówce - jako rewizor świadectw przemysłowych.
W Jarocinie angażował się w życie społeczne i kulturalne miejscowości będąc prezesem tamtejszego oddziału Towarzystwa Naukowo Wycieczkowego w Poznaniu im. Jana Kochanowskiego.
W połowie 1923r. wraz z rodzicami przenosi się na Śląsk do Lublińca i otrzymuje tutaj pracę w lublinieckiej Kasie Skarbowej w charakterze prowizorycznego pomocnika sekretarza kasowego.
Jest bardzo prawdopodobne, że na początku 1924r. Teodor Musielok przekazuje Komendę/Hufiec ZHP Lubliniec właśnie Stanisławowi Busslerowi. To prawdopodobnie Stanisław Bussler organizuje pierwsze w historii lublinieckiego Hufca przyrzeczenie harcerskie na lublinieckim rynku wiosną 1924r. w obecności Komendantki Katowickiej Chorągwi Męskiej ZHP phm. Wandy Jordanówny.
Wpis do książeczki harcerskiej - Jana Drzyzgi z 1924r.
z podpisem Stanisława Busslera i pieczątką Hufca w Lublińcu
Na początku 1924r. Stanisław Bussler awansuje i zostaje przeniesiony do Urzędu Skarbowego w Lublińcu na stanowisko prowizorycznego pomocnika sekretarza podatkowego i zakłada rodzinę - żeniąc się w Koźminie ze Stefanią z domu Ziętkiewicz.
W październiku 1924r. Bussler zostaje powołany do obowiązkowej służby wojskowej, którą odbywa w 31 pułku piechoty w Łomży, kończąc Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w wynikiem zadawalającym.
Stanisław Bussler 1925r.
Powołanie do wojska skutkuje przekazaniem funkcji Komendanta Hufca Lubliniec - druhowi Janowi Drzyzdze jesienią 1924r. Nie wiadomo, czy po dobyciu służby Bussler wrócił jeszcze do Lublińca. Co prawda, jeszcze w 1925r. napisał prośbę do katowickiego Wydziału Skarbowego o ponowne zatrudnienie w Lublińcu, jednak nie został przyjęty do pracy. Być może już wtedy wrócił do Mogilna do rodziny, a następnie w 1927r. zamieszkał w Bydgoszczy. Wiadomo, że brał udział przy budowie magistrali węglowej biegnącej ze Śląska do Gdyni (być może na Śląsku).
Budowa magistrali kolejowej Śląsk-Gdynia na odcinku Herby-Kalety.
Wiadukt szosy Częstochowa-Lubliniec nad linią kolejową
W 1933r. został oddany do użytku ostatni środkowy jej odcinek z Karsznicy do Inowrocławia, być może wtedy Stanisław Bussler przenosi się do Gdyni, gdzie kieruje działem chłodni portowej.
Stanisław Bussler (1939r)
We wrześniu 1939r. Stanisław Bussler uczestniczy w walkach w okolicach Gdyni, między innymi dowodząc 1 plutonem - 1 Kompanii Strzeleckiej, I Gdyńskiego Batalionu Obrony Narodowej w stopniu podporucznika rezerwy. Wieczorem 11 września przechodzi zawał serca i zostaje przewieziony do szpitala (za udział w wojnie obronnej Polski, Bussler otrzyma w 1947r. - Krzyż Walecznych). Po kapitulacji Gdyni we wrześniu 1939r. dostaje się do niewoli niemieckiej, z której zostaje przetransportowany do KL Auschwitz, a następnie do KL Mauthausen Gusen - numer obozowy 1245.
Strzelcy I Batalionu Obrony Narodowej
wracają do koszar z kopania umocnień na Kępie Oksywskiej
Po wojnie, w 1945 r. Stanisław Bussler wraca do Gdyni i zostaje dyrektorem chłodni portowej. Dwa lata później wyjeżdża na południe Polski do Krakowa (tam również piastuje funkcję dyrektora chłodni), a w latach 50-tych wraca na Górny Śląsk do Tychów, gdzie pracuje na kierowniczym stanowisku w Przedsiębiorstwie Państwowym Chłodnia Składowa "Tychy". W 1966r. wraz z kolegą z pracy Władysławem Klimańcem opatentował wózek platformowy do transportu wewnętrznego.
Ostatecznie osiedla się w Warszawie, gdzie umiera w wieku 66 lat - 17 września 1969r. i zostaje pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Grób Stanisława Busslera na Powązkach
Harcerze Hufca ZHP Lubliniec w 2018r.
przy grobie Stanisława Busslera
Opracowane na podstawie:
Archiwum Hufca Lubliniec
J.Bula, Harcerstwo na terenie miasta Lublińca w latach 1920-1949, Kraków 2000
Wspomnienia - Alojzy Gajek
Archiwum Państwowe w Katowicach
Wikipedia
Informacje zebrane przez pana Mariana Buslera
Informacje podane przez rodzinę
Nautologia, 1991, nr 1/2
Zdjęcia:
Archiwum Hufca Lubliniec
Archiwum "Mówią Wieki"
Archiwum rodzinne - Gazeta Pomorska
Archiwum Państwowe w Katowicach
Zbiory Sali Tradycji Herby Nowe
https://cmentarze.um.warszawa.
Archiwum rodzinne - państwa Busslerów